|
Η ικανότητα του σπέρματος για γονιμοποίηση εξαρτάται από τη μορφή των σπερματοζωαρίων, την κινητικότητά τους, τη δυνατότητα των σπερματοζωαρίων να εκτελέσουν τις απαραίτητες λειτουργίες για τη γονιμοποίηση ενός ωαρίου και τελικά, από τη μεταφορά ενός άθικτου γενετικού υλικού (DNA) στο ωάριο κατά την διάρκεια της γονιμοποίησης. Είναι ευρέως γνωστό ότι 35-50% της στειρότητας προκαλείται από ανωμαλίες του σπέρματος στην παραγωγή ή τη λειτουργία ή και σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες.
Εάν δεν υπάρχει σύλληψη μέσω της φυσιολογικής οδού, ο μόνος τρόπος για να δούμε εάν πραγματικά γίνεται γονιμοποίηση, είναι να ληφθούν τα ωάρια και το σπέρμα από το σώμα και να τοποθετηθούν μαζί στο εργαστήριο (εξωσωματική γονιμοποίηση - IVF).
Προτού φτάσουμε στην τελική δοκιμασία της IVF, εξετάζουμε το σπέρμα με μεγάλη λεπτομέρεια τόσο από ποσοτική και όσο και από λειτουργική άποψη, για βασιζόμενοι στις διάφορες παραμέτρους του σπερμοδιαγράμματος.
Ανάλυση σπέρματος
Το δείγμα σπέρματος αναλύεται για τον όγκο του, τη συγκέντρωση των σπερματοζωάριων, το ποσοστό των ενεργά κινούμενων σπερματοζωάριων και τον αριθμό των σπερματοζωάριων φυσιολογικής μορφολογίας. Ανωμαλία σε μια ή περισσότερες από αυτές τις παραμέτρους υποδεικνύει κάποιο πρόβλημα με το σπέρμα. Όσο μεγαλύτερη η ανωμαλία που ανιχνεύεται στην ανάλυση σπέρματος, τόσο μεγαλύτερη και η πιθανότητα η υπογονιμότητα του ζεύγους να οφείλεται σε αυτό.
|
