Συχνές Ερωτήσεις

Θρομβοφιλία είναι η τάση για δημιουργία θρόμβων στο αίμα, οι οποίοι θεωρούνται επικίνδυνοι, αφού μπορούν να φράξουν μερικώς ή ολικώς ένα αιμοφόρο αγγείο. Ο θρόμβος, επίσης, ανάλογα με το μέγεθός του και το σημείο που σχηματίζεται, μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στην αναπνοή, πόνο στο στήθος, σοκ ή ακόμη και καρδιακή ανακοπή.

Η θρομβοφιλία δεν είναι μια σπάνια νόσος, εφόσον εμφανίζεται σε 1 στους 15 ανθρώπους, ενώ από μοριακές αναλύσεις αποδείχτηκε πως από θρομβοφιλία πάσχει 1 στους 7 Έλληνες. Η θρομβοφιλία εμπλέκεται και στη γυναικεία υπογονιμότητα, τις καθ'εξιν αποβολές και σε άλλες επιπλοκές κατά την κύηση.

Η θρομβοφιλία εντοπίζεται με μοριακό έλεγχο και ανάλογα με τα αποτελέσματα αναλαμβάνει ο αιματολόγος να χορηγήσει στην έγκυο διάφορες ουσίες που μειώνουν την πηκτικότητα του αίματος.

Check - up για τα έμβρυα - METABOLOMICS

Η καινούργια μη παρεμβατική τεχνική που διαρκεί μόλις δύο λεπτά έχει ως στόχο την αξιολόγηση του βαθμού βιωσιμότητας των εμβρύων, η οποία όταν χρησιμοποιείται συμπληρωματικά με μορφολογικά κριτήρια συμβάλλει σημαντικά για την επιλογή των καλύτερων ποιοτικά εμβρύων προκειμένου να αυξάνονται οι πιθανότητες εγκυμοσύνης.

Με τη μέθοδο Metabolomics, δηλαδή τη μεταβολομική ανάλυση του εμβρύου, υπάρχει πλέον η δυνατότητα, να προβλεφθούν οι πιθανότητες κατά πόσο ένα έμβρυο μπορεί να δώσει εγκυμοσύνη ή όχι, στο 85% των περιπτώσεων. Με την σημερινή τεχνολογία, ο μόνος τρόπος για να εκτιμηθεί η μορφολογία και η ποιότητα ενός εμβρύου ήταν με τη χρήση μικροσκοπίου.
Ένας από τους πιο σοβαρούς κινδύνους στην εξωσωματική γονιμοποίηση είναι οι πολύδυμες κυήσεις. Η καινούργια μέθοδο Metabolomics, επιτρέπει να αυξηθεί το ποσοστό επιτυχίας με εμβρυομεταφορά ενός βιώσιμου εμβρύου, με αποτέλεσμα την αποφυγή πολύδυμων κυήσεων.

Επίσης, εξαιτίας των περιορισμών του νομοθετικού πλαισίου σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες στον αριθμό των εμβρύων που μπορούν να μεταφερθούν, έκανε ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη για την επιλογή του πιο κατάλληλου εμβρύου.
Η αποστολή και φιλοσοφία της Embryoland είναι να παρέχει στα υπογόνιμα ζευγάρια το μέγιστο του αποτελέσματος σύμφωνα με τα διεθνή ιατρικά δεδομένα, μέσα σε ένα ανθρώπινο και φιλικό περιβάλλον. Για το σκοπό αυτό, επενδύοντας συνεχώς στην τέλεια υποδομή των εργαστηρίων της και στην κατάρτιση του επιστημονικού, νοσηλευτικού και διοικητικού της προσωπικού εφαρμόζει την σύγχρονη μέθοδο Metabolomics.

Ο κύκλος θεραπείας με εξωσωματική γονιμοποίηση περιλαμβάνει τα εξής στάδια:

• Διερεύνηση και διάγνωση της υπογονιμότητας
• Προκαταρκτικές εξετάσεις
• Διέγερση των ωοθηκών με φαρμακευτική αγωγή (12-14 ημέρες), με σκοπό την ανάπτυξη πολλών ωοθυλακίων. Επιλέγουμε το είδος του πρωτοκόλου με βάση τις ιδιαιτερότητες του κύκλου της κάθε γυναίκας , την ηλικία, τις προηγούμενες προσπάθειες και άλλους παράγοντες που αξιολογούμε
• Παρακολούθηση με σειρά υπερηχογραφημάτων και ορμονικών προσδιορισμών. Η παρακολούθηση γίνεται κάθε δύο – τρεις ήμερες με σκοπό την βελτιστοποίηση της ημερήσιας δοσολογίας των φαρμάκων και στόχο την καλύτερη έκβαση της προσπάθειας σας
• Πρόκληση της τελικής ωρίμανσης ωαρίων (εφ’ άπαξ βραδινή ένεση). Την ημέρα που τα ωοθυλάκια έχουν ωριμάσει αρκετά, χορηγείται η τελευταία ένεση, η οποία θα προγραμματίσει την τελική ωρίμανση των ωαρίων και την ωοθηλακιορηξία
• Συλλογή των ωαρίων (ωοληψία). Η λήψη των ωαρίων από τις ωοθήκες γίνεται διακολπικά με παρακέντηση και συνεχή υπερηχογραφική καθοδήγηση. Η ωοληψία είναι σύντομη σε διάρκεια (10-30 λεπτά) και πρακτικά ανώδυνη γιατί πραγματοποιείται υπό μέθη
• Συλλογή του σπέρματος (σπερμοληψία). Σε περιπτώσεις αζωοσπερμίας προτείνεται βιοψία όρχεων (TESE)
• Γονιμοποίηση των ωαρίων από τα σπερματοζωάρια. Σε αυτό το εργαστηριακό στάδιο τα ωάρια έρχονται σε επαφή με τα σπερματοζωάρια. Την επόμενη ημέρα ο εμβρυολόγος ελέγχει και καταγράφει το ποσοστό των φυσιολογικά γονιμοποιημένων ωαρίων
• Καλλιέργεια των εμβρύων. Μετά την γονιμοποίηση τα έμβρυα καλλιεργούνται στο εργαστήριο για 2 - 6 ημέρες, έως το στάδιο της βλαστοκύστης. Η σωστή διαίρεση των κυττάρων τους αποτελεί βασικό κριτήριο για την ποιότητά τους
• Υποβοηθούμενη εκκόλαψη (Assisted Hatching) , πρόκειται για τεχνική που εφαρμόζεται στο εργαστήριο και διευκολύνει την εκκόλαψη του εμβρύου. Προτείνεται όταν η διαφανής ζώνη των εμβρύων είναι παχιά ή σκληρή, σε κρυοσυντηρημένα έμβρυα , σε γυναίκες με προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες
• Επιλογή των καλύτερων εμβρύων και μεταφορά τους στην κοιλότητα της μήτρας (εμβρυομεταφορά). Δύο έως έξι ημέρες μετά την ωοληψία πραγματοποιείται η μεταφορά των εμβρύων στη μήτρα. Είναι μια διαδικασία ανώδυνη που δεν απαιτεί μέθη. Με τη βοήθεια ενός λεπτού καθετήρα τα έμβρυα μεταφέρονται στην ενδομητρική κοιλότητα
• Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) για την ανίχνευση γενετικών ανωμαλιών και Προεμφυτευτικό Έλεγχο (PGS) με την νέα μέθοδο array CGH, σε περιπτώσεις ασθενών που θεωρείται απαραίτητος
• Κατάψυξη εμβρύων ή αγονιμοποίητων ωαρίων. Η κατάψυξη επιτρέπει τη διατήρηση των ωαρίων, των σπερματοζωαρίων και των εμβρύων για παρατεταμένο χρονικό διάστημα (μια πενταετία ή και περισσότερο). Με την εφαρμογή της νέας μεθόδου κατάψυξης , της υαλοποίησης, φαίνεται ότι τα ποσοστά επιβίωσης και επιτυχίας κύησης είναι υψηλότερα σε σχέση με την προοδευτική ελεγχόμενη κατάψυξη
• Έλεγχος κυήσεως (13 ημέρες μετά την εμβρυομεταφορά με αιμοληψία για τον προσδιορισμό της ορμόνης β-χοριακής γοναδοτροπίνης)
• Έλεγχος κλινικής κυήσεως με διακολπικό υπερηχογράφημα (4 εβδομάδες μετά την εμβρυομεταφορά).
• Έλεγχος εξελισσόμενης κυήσεως την 12η εβδομάδα κυήσεως δηλαδή 10 εβδομάδες μετά την εμβρυομεταφορά.

Η τεκνοποίηση με τη μέθοδο αυτή (IVF με δανεικά ωάρια) απευθύνεται σε ζευγάρια που η σύζυγος παρουσιάζει πρόωρη εμμηνόπαυση, μειωμένη λειτουργία ωοθηκών καθώς επίσης και καθ’έξιν αποβολές και πολλαπλές αποτυχίες σε κύκλους εξωσωματικής. Αφού βρεθεί η κατάλληλα δότρια, γίνεται η λήψη των ωαρίων και την ίδια μέρα πραγματοποιείται η γονιμοποίηση με το σπέρμα του συζύγου-δέκτη. Τα έμβρυα που θα προκύψουν μεταφέρονται στη σύζυγο-δέκτρια δεδομένου ότι βρίσκεται στην κατάλληλη φάση του κύκλου, διαφορετικά καταψύχονται έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν σε επόμενο κύκλο. Μια άλλη επιλογή είναι η χρησιμοποίηση εμβρύων για την οποία απαιτούνται έγγραφες συγκαταθέσεις τόσο από το ζευγάρι-δότη όσο και από το ζευγάρι-δέκτη σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.

Το ερώτημα αυτό είναι ίσως το πιο συχνό που γίνεται από τα ζευγάρια που χρειάζονται υποβοήθηση για να τεκνοποιήσουν. Παράλληλα, η απάντηση που δίνεται από τα διάφορα Κέντρα Εξωσωματικής σε αυτό το ερώτημα είναι συχνά κάπως υπερβολική ή παραπλανητική όσον αφορά τα ποσοστά επιτυχίας.

Ναι, υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας που ανέρχονται έως και το 50% ανά προσπάθεια εξωσωματικής, αφορούν όμως κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες ζευγαριών, όπως για παράδειγμα ζευγάρια με μέτριες διαταραχές σπέρματος ώς αιτία υπογονιμότητας όπου η γυναίκα είναι μικρής ηλικίας.

Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και να στηριζόμαστε στα διεθνή δεδομένα όπως αυτά αποτυπώνονται στην ιατρική βιβλιογραφία, θα πρέπει να μιλάμε για μια μέση πιθανότητα επιτυχίας γύρω στο 35% ανά προσπάθεια εξωσωματικής, η οποία μεταβάλλεται ανάλογα με τις ιδιάζουσες συνθήκες κάθε ζευγαριού.

Επίσης, ένας άλλος χρήσιμος δείκτης είναι η αθροιστική πιθανότητα επιτυχίας μετά από έναν αριθμό προσπαθειών εξωσωματικής: υπολογίζεται πως το 70-75% των ζευγαριών θα έχει επιτύχει εγκυμοσύνη μετά από 3-4 προσπάθειες.

Τέλος, όσον αφορά τις απλούστερες μεθόδους υποβοήθησης, οι πιθανότητες επιτυχίας με την σπερματέγχυση δεν υπερβαίνουν το 18% ανά προσπάθεια, ενώ φαίνεται πως δεν υπάρχει νόημα για ένα ζευγάρι να υποβάλλεται σε περισσότερες από 3-4 σπερματεγχύσεις, αφού αν δεν έχει επέλθει θετικό αποτέλεσμα με αυτές, οι πιθανότητες επιτυχίας στην συνέχεια είναι πολύ μικρές.

Τα ωάρια λαμβάνονται από τα ωοθυλάκια, που αναπτύσσονται στις ωοθήκες της γυναίκας, με τη διαδικασία της ωοληψίας. Στο εργαστήριο, έρχονται σε επαφή με τα σπερματοζωάρια, μέσα σε ειδικά δοχεία (τρυβλία) με καλλιεργητικό υλικό, προκειμένου να γίνει η γονιμοποίηση. Στη συνέχεια, τα τρυβλία με τα γονιμοποιημένα ωάρια (ζυγώτες) τοποθετούνται σε επωαστικό κλίβανο για 2-6 ημέρες, υπό ειδικές συνθήκες, ώστε τα έμβρυα να διανύσουν τα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους. Αντί τα έμβρυα να καταλήξουν στη μήτρα με φυσικό τρόπο (δηλαδή μέσω της σάλπιγγας), μεταφέρονται σ’ αυτήν από τον εξειδικευμένο γυναικολόγο, με τη βοήθεια ενός λεπτού καθετήρα μέσα στον οποίο τα έχει τοποθετήσει ο εμβρυολόγος. Τα έμβρυα εμφυτεύονται από μόνα τους στον βλεννογόνο της μήτρας, το ενδομήτριο, όπως και στη φυσιολογική σύλληψη. Εάν υπάρξει εμφύτευση θα υπάρξει και εγκυμοσύνη.

Στην Embryoland διαλέγουμε τις υποψήφιες δότριες ωαρίων με πολύ αυστηρά κριτήρια και σύμφωνα με όσα ορίζει η ελληνική νομοθεσία.
Οι υποψήφιες δότριες υποβάλλονται πρωταρχικά σε συνέντευξη όπου λαμβάνεται το πλήρες οικογενειακό ιστορικό τους, πληροφορίες για το μορφωτικό τους επίπεδο και της επαγγελματικής τους κατάστασης καθώς και σε μία αρχική εκτίμηση από την ψυχολόγο της κλινικής. Με τη λήψη αίματος οι υποψήφιες δότριες υποβάλλονται σε ενδελεχή έλεγχο για:

• Γενική Αίματος, Ομάδα Αίματος & Rhesus
• Ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης
• HIV I,II
• Ηπατίτιδα B & C
• Σύφιλη
• Έλεγχος μεταλλάξεων κυστικής ίνωσης με νέας γενιάς αλληλούχιση DNA (NGS) 99.6%
• Καρυότυπος- Χρωμοσωματικός έλεγχος
• Μοριακός έλεγχος βαρηκοΐας για την μετάλλαξη 35delG στο γονίδιο της κονεξίνης 26 (GJB2)
• Μοριακός έλεγχος της νωτιαίος μυϊκής ατροφίας (SMA) στο γονίδιο SMN1
• Μοριακός έλεγχος συνδρόμου εύθραυστου-Χ (Fragile-X)
• Ανάλυση μεταλλάξεων Α-Β Μεσογειακής αναιμίας/δρεπανοκυτταρικής αναιμίας
• Μοριακός έλεγχος ελλειμμάτων δβ-μεσογειακής αναιμίας

Σύμφωνα με την Αρχή (ΦΕΚ 5524/Β/2022) η δωρεά ωαρίων είναι μια αλτρουιστική πράξη για την οποία η δότρια αποζημιώνεται.

Επειδή για κάθε μήνα προσπάθειας ενός ζευγαριού χωρίς προβλήματα γονιμότητας, η πιθανότητα σύλληψης δεν υπερβαίνει το 20%, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ο χαρακτηρισμός ενός ζευγαριού ως υπογόνιμο δίνεται μετά ένα έτος άκαρπων προσπαθειών. Τότε θα πρέπει να γίνεται η ειδική διερεύνηση παραγόντων υπογονιμότητας και να σχεδιάζεται η αντιμετώπιση του προβλήματος.

Θα πρέπει όμως να επισημανθεί ότι σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής (ASRM), για τα ζευγάρια που η γυναίκα είναι άνω των 35 ετών, η διερεύνηση πιθανών αιτίων υπογονιμότητας θα πρέπει να ξεκινά στους 6 μήνες ανεπιτυχών προσπαθειών.

Τέλος, εννοείται ότι, αν από το ιατρικό ιστορικό ή την ιατρική παρακολούθηση ρουτίνας ενός ζευγαριού εγείρονται υποψίες ύπαρξης κάποιου συγκεκριμένου παράγοντα υπογονιμότητας, αυτός μπορεί να αναζητείται πριν την ολοκλήρωση των παραπάω χρονικών ορίων, ώστε να μην χάνεται πολύτιμος χρόνος.

Η πρόοδος της επιστήμης σε συνδυασμό με την κατάρριψη διαφόρων ταμπού του παρελθόντος απoκάλυψαν το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Έτσι, υπολογίζεται πως το 12-15% των ζευγαριών αναπαραγωγικής ηλικίας αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογονιμότητας. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται καθώς μεγαλώνει η ηλικία της γυναίκας, η οποία και αποτελεί έναν ανεξάρτητο παράγοντα που επηρεάζει την πιθανότητα σύλληψης. Συνεπώς, αν ανήκετε στην κατηγορία των ζευγαριών εκείνων που θα χρειασθούν κάποιου βαθμού υποβοήθηση για να τεκνοποιήσουν, δεν είστε η εξαίρεση στον κανόνα: πολλά άλλα ζευγάρια βρίσκονται στην ίδια θέση με εσάς και καταβάλλουν αντίστοιχες προσπάθειες.

Υπάρχει πληθώρα απόλυτων και σχετικών ενδείξεων που αφορούν τον έναν ή και τους δύο συντρόφους.

Οι απόλυτες ενδείξεις είναι:

• Η έλλειψη (από εκτομή) ή η απόφραξη των σαλπίγγων κεντρικά ή περιφερικά (υδροσάλπιγγες).
• Η έλλειψη σπερματοζωαρίων (αζωοσπερμία) που απαιτεί χειρουργική λήψη.
• Ο πολύ μικρός αριθμός κινουμένων φυσιολογικών σπερματοζωαρίων (σοβαρή ολιγο-ασθενο-τερατοσπερμία).

Οι σχετικές ενδείξεις είναι πολλές και αφορούν σε:

• Μεγάλη διάρκεια υπογονιμότητας.
• Μεγάλη ηλικία της γυναίκας.
• Σοβαρά προβλήματα σπέρματος (σοβαρή ολιγο-ασθενο-τερατοσπερμία).
• Ανεξήγητη Υπογονιμότητα.
• Αποτυχία άλλων ηπιότερων μεθόδων.
(π.χ. πρόκληση ωοθυλακιορρηξίας για προγραμματισμένη επαφή ή σπερματέγχυση).
• Βαριά ενδομητρίωση.
• Προεμφυτευτική διάγνωση για β- μεσογειακή αναιμία, φυλοσύνδετα νοσήματα, ειδικά κληρονομικά νοσήματα.
• Πριν από χημειοθεραπεία.
• Δωρεά ωαρίων, σπέρματος και εμβρύων.
• Παρένθετη μητρότητα.

Με τη βοήθεια της εξωσωματικής γονιμοποίησης γεννώνται ετησίως δεκάδες χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο - στη χώρα μας ανέρχονται σε 1.500-2.000.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση (ή IVF, in vitro Fertilization) είναι μια μέθοδος Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής και εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά με επιτυχία στον άνθρωπο το 1978

Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί μία ευρέως διαδεδομένη και προηγμένη τεχνολογικά μέθοδο τεκνοποίησης, η οποία δίνει λύση σε πολλά από τα προβλήματα υπογονιμότητας του σήμερα.

Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται σε ποικιλία περιπτώσεων, όπως ενδεικτικά απόφραξη των σαλπίγγων, σοβαρή ενδομητρίωση, προβλήματα στον αριθμό και κινητικότητα του σπέρματος, κα.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση, όπως το λέει η λέξη, είναι η γονιμοποίηση έξω από το σώμα: αντί δηλαδή η γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο να γίνει στο φυσικό περιβάλλον, που είναι η σάλπιγγα της γυναίκας, γίνεται στο εργαστήριο. Είναι ουσιαστικά η παράκαμψη μιας συγκεκριμένης λειτουργίας του οργανισμού, όταν, για διαφόρους λόγους, δεν μπορεί να γίνει στο σώμα. Τα ωάρια όμως είναι της γυναίκας, τα σπερματοζωάρια του άνδρα και τα έμβρυα που προκύπτουν είναι δικά τους.

Με βάση τις τελευταίες ενημερώσεις από το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων (CDC) σχετικά με τον κίνδυνο λοίμωξης των εγκύων από το νέο κορωνοϊο (COVID-19) :

Δεν έχουμε πληροφορίες από δημοσιευμένες επιστημονικές εκθέσεις σχετικά με την ευαισθησία των εγκύων γυναικών στο COVID-19. Οι έγκυες γυναίκες παρουσιάζουν ανοσολογικές και φυσιολογικές αλλαγές που θα μπορούσαν να τις καταστήσουν πιο ευαίσθητες στις ιογενείς αναπνευστικές λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένου του COVID-19. Οι έγκυες γυναίκες ενδέχεται επίσης να διατρέχουν κίνδυνο σοβαρών ασθενειών, νοσηρότητας ή θνησιμότητας σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, όπως παρατηρήθηκε σε περιπτώσεις άλλων σχετιζόμενων λοιμώξεων από κορωνοϊό και άλλες ιογενείς αναπνευστικές λοιμώξεις, όπως η γρίπη, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Δεν έχουμε πληροφορίες σχετικά με τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα εγκυμοσύνης σε εγκύους με το COVID-19.
Το αν η έγκυος γυναίκα με COVID-19 μπορεί να μεταδώσει τον ιό που προκαλεί τη λοίμωξη COVID-19 στο έμβρυο ή το νεογνό μέσω άλλων οδών κάθετης μετάδοσης (πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον τοκετό) είναι ακόμη άγνωστο. Ωστόσο, σε πρόσφατα δημοσιευμένες μικρές σειρές περιστατικών βρεφών που γεννήθηκαν από μητέρες με το COVID-19 σε κανένα από τα βρέφη δεν ανιχνεύτηκε ο ιός SARS-Cov-2 που προκαλεί τη λοίμωξη COVID-19. Επιπλέον, ο ιός δεν ανιχνεύθηκε σε δείγματα αμνιακού υγρού.

Με βάση περιορισμένες αναφορές περιπτώσεων, έχουν αναφερθεί ανεπιθύμητα αποτελέσματα για τα βρέφη (π.χ. πρόωρος τοκετός) που γεννήθηκαν από μητέρες θετικές για COVID-19 κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα αποτελέσματα σχετίζονταν με τη μητρική λοίμωξη και αυτή τη στιγμή δεν είναι γνωστός ο κίνδυνος αυτός.

Δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με τη μετάδοση του νέου κορωνοϊού μέσω του μητρικού γάλακτος. Σε περιορισμένες περιπτώσεις που έχουν αναφερθεί μέχρι σήμερα, δεν βρέθηκαν στοιχεία ιού στο μητρικό γάλα γυναικών με COVID-19. Ωστόσο, ανιχνεύθηκαν αντισώματα κατά του SARS-CoV-2 σε τουλάχιστον ένα δείγμα.